ePerTutti


Appunti, Tesina di, appunto latino

Il perfetto



ricerca 1
ricerca 2

Il perfetto

Indicativo perfetto attivo Il tema del perfetto è dichiarato dal paradigma e registrato in ogni vocabolario.

La desinenza della prima persona singolare è - i. Le altre desinenze personali, come puoi notare dai modelli, sono uguali per tutte le coniugazioni.

Pers

I CON.

II CON.



III CON.

IV CON.

S.


spectav

- i

hab

- i

vic

- i

puniv

- i


spectav

- isti

hab

- isti

vic

- isti

puniv

- isti


spectav

- it

hab

- it

vic

- it

puniv

- it

Pl


spectav

- mus

hab

- mus

vic

- mus

puniv

- mus


spectav

- istis

hab

- istis

vic

- istis

puniv

- istis


spectav

- e runt (-ere)

hab

- e runt (-ere)

vic

- e runt (-ere)

puniv

- e runt (-ere)

Il perfetto latino corrisponde in italiano al passato remoto, al passato prossimo ed al trapassato remoto

Indicativo perfetto passivo e deponente


Il perfetto passivo è perifrastico, cioè formato dal participio perfetto unito al presente del verbo sum.
Es. spectatus sum, sono stato osservato; victus es, sei stato vinto.
Il participio perfetto
è un aggettivo verbale della prima classe derivato dal supino.
Si ottiene aggiungendo le desinenze degli aggettivi della prima classe al tema del supino.

a) indicativo perfetto passivo

Pers

I CON.

II CON.

III CON.

IV CON.

S.

spectatus, a, um sum

habitus, a, um sum

victus, a, um sum

punitus, a, um sum

spectatus, a, um es

habitus, a, um es

victus, a, um es

punitus, a, um es

spectatus, a, um est

habitus, a, um est

victus, a, um est

punitus, a, um est

P.

spectati, ae, a sumus

habiti, ae, a sumus

victi, ae, a sumus

puniti, ae, a sumus

spectati, ae, a estis

habiti, ae, a estis

victi, ae, a estis

puniti, ae, a estis

spectati, ae, a sunt

habiti, ae, a sunt

victi, ae, a sunt

puniti, ae, a sunt

b) indicativo perfetto deponente.

Pers

I CON.

II CON.

III CON.

IV CON.

S.

hortatus, a, um sum

veritus, a, um sum

locutus, a, um sum

largitus, a, um sum

hortatus, a, um es

veritus, a, um es

locutus, a, um es

largitus, a, um es

hortatus, a, um est

veritus, a, um est

locutus, a, um est

largitus, a, um est

P.

hortati, ae, a sumus

veriti, ae, a sumus

locuti, ae, a sumu s

largiti, ae, a sumus

hortati, ae, a estis

veriti, ae, a estis

locuti, ae, a estis

largiti, ae, a estis

hortati, ae, a sunt

veriti, ae, a sunt

locuti, ae, a sunt

largiti, ae, a sunt

Pers

PRIMA CONIUGAZIONE

SECONDA CONIUGAZIONE

 

ATTIVO

PASSIVO

DEPON.

ATTIVO

PASSIVO

DEPON.

 

S.


spect - abo

spect - abor

con abor

hab ebo

hab ebor

ver ebor

 


spect- abis

spect- aberis



conaberis

hab ebis

hab eberis

ver eberis

 


spect- abit

spect- abitur

con abitur

hab ebit

hab ebitur

ver ebitur

 

Pl


spect- abimus

spect- abimur

con abimur

hab ebimus

hab ebimur

ver ebimur

 


spect- abitis

spect- abimini

con abimini

hab ebitis

hab ebimini

ver ebimini

 


spect- abunt

spect- abuntur

conabuntur

habebunt

habebuntur

verebuntur

 

Pers

III CONIUGAZIONE

IV CONIUGAZIONE

Attivo

passivo

deponente

Attivo

passivo

deponente

S.


vincam

vincar

loquar

puniam

puniar

potiar


vinces

vinceris

loqueris

punies

punieris

potieris


vincet

vincetur

loquetur

puniet

punietur

potietur

Pl


vincemus

vincemur

loquemur

puniemus

puniemur

potiemur


vincetis

vincemini

loquemini

punietis

puniemini

potiemini


vincent

vincentur

loquentur

punient

punientur

potientur

Futuro


Imperfetto indicativo attivo

Persona

SUM

I CON.

II CON.

III CON.

IV CON

Sing.

eram

spect-abam

hab-ebam

vinc-ebam

pun-iebam

eras

spect-abas

hab-ebas

vinc-ebas

pun-iebas

erat

spect-abat

hab-ebat

vinc-ebat

pun-iebat

Pl.

eramus

spect-abamus

hab-ebamus

vinc-ebamus

pun-iebamus

eratis

spect-abatis

hab-ebatis

vinc-ebatis

pun-iebatis

erant

spect-abant

hab-ebant

vinc-ebant

pun-iebant




Imperfetto passivo e deponente

PERS.

I CON.

II CON.

III CON.

IV CON.

Sing.

spectabar

habebar

vincebar

puniebar

spectabaris (-are)

habebaris (-are)

vincebaris (-are)

puniebaris (-are)

spectabatur

habebatur

vincebatur

puniebatur

Pl.

spectabamur

habebamur

vincebamur

puniebamur

spectabamini

habebamini

vincebamini

puniebamini

spectabantur

habebantur

vincebantur

puniebantur


PERS.

I CON.

II CON.

III CON.

IV CON.

Sing.

conabar

verebar

loquebar

largiebar

conabaris (-are)

verebaris (-are)

loquebaris (- are)

largiebaris (-are)

conabatur

verebatur

loquebatur

largiebatur

Pl.

conabamur

verebamur

loquebamur

largiebamur

conabamini

verebamini

loquebamini

largiebamini

conabantur

verebantur

loquebantur

largiebantur

L'imperativo presente attivo e deponente delle quattro coniugazioni
1. Imperativo presente attivo.

PERS.

Verbo SUM

I CON.

II CON.

III. CON.

IV CON.

2 sing.

es

Spect- a

Mon -e

Vinc- e

Pun- i

2 pl.

este

Spect- ate

Mon -ete

Vinc- ite

Pun- ite

Imperativo presente deponente.

PERS.

I CON.

II CON.

III. CON.

IV CON.

2 sing.

hort-are

ver-ere

sequ-ere

larg-ire

2 pl.

hort-amini

ver-emini

sequ-imini

larg-imini

Infinito presente attivo:

Coniugazione

Esempi

I

spect- are , osservare

II

hab- ere , avere

II

vinc- ere , vincere

IV

pun- ire , punire

Infinito presente passivo e deponente:

Coniug

Esempi : passivo

deponente

I

spect-ari , essere osservato

hort-ari esortare

II

hab-eri , essere avuto

ver-eri temere

III

vinc-i , essere vinto

loqu-i , parlare

IV

pun-iri , essere punito

larg-iri donare

b) Infinito perfetto attivo e passivo, deponente

L'attivo si forma aggiungendo al tema del perfetto la desinenza - isse; il passivo ed il deponente invece sono perifrastici perchè formati dal participio perfetto accusativo seguito dall'infinito esse

Con.

attivo

passivo

deponente

I.

spectav-isse, aver osservato

spectatum, am, um, os, as, a esse, essere stato osservato

hortatum, am, um, os, as, a esse, aver esortato

II.

habu-isse, aver avuto

habitum, am, um, os, as, a esse, esser stato avuto

veritum, am, um, os, as, a esse, aver temuto

III.

vic-isse aver vinto

victum, am, um, os, as, a esse, esser stato vinto

locutum, am, um, os, as, a esse, aver parlato

IV.

puniv-isse aver punito

punitum, am, um, os, as, a esse, esser stato punito

largitum, am, um, os, as, a esse, aver elargito

sum

fu-isse essere stato





A) Participio presente attivo e deponente

CON

ATTIVO

DEPONENTE

I CON

spectans, osservante, che osserva, osservando

hortans, esortante, che esorta, esortando

II CON

habens, avente, che ha, avendo

verens, temente, che teme, temendo

II CON

vincens, vincente, che vince, vincendo

sequens, seguente, che segue, seguendo

IV CON

puniens, (puniente), che punisce, punendo

largiens, che elargisce, elargendo



Il participio futuro attivo



CON


I

spectat-urus, -a,-um: che sta per osservare, che ha intenzione di osservare, che è destinato ad osservare;

II

habit-urus, -a, -um : avere, avere, avere;

III

vict-urus, -a, -um : vincere, vincere, vincere;

IV

punit-urus, -a, -um : punire, punire, punire.


CON

DEPONENTE

I

hortat-urus, -a,-um : che sta per esortare, e che ha intenzione di esortare, che è destinato ad esortare

II

verit-urus, -a, -um : ' temere ' temere ' temere

III

locut-urus, -a, -um: ' parlare ' parlare, ' parlare

IV

largit-urus, -a, -um: ' donare, ' donare, ' donare.









Privacy

© ePerTutti.com : tutti i diritti riservati
:::::
Condizioni Generali - Invia - Contatta